Od 1945 do 1966 za aktywność społeczną Polek odpowiadała Lig Kobiet. W latach 1966-1983 odpowiedzialność za ich aktywizację społeczną rozdzielono pomiędzy większą liczbę struktur organizacyjnych. Liga Kobiet miała działać wśród kobiet w miastach, w miejscu ich zamieszkania, związkowe Komisje Kobiet Pracujących wśród kobiet zatrudnionych w zakładach, Krajowy Wydział Spółdzielczy wśród członkiń spółdzielni, zaś Koła Gospodyń Wiejskich na wsi. Jedność ruchu zapewnić miała nowo powołana przy Ogólnopolskim Komitecie Frontu Jedności Narodu struktura organizacyjna, tj. Krajowa Rada Kobiet Polskich oraz podległe jej rady wojewódzkie i niższego szczebla. To one miały określać kierunki działania i reprezentować ruch wobec władz. Kobiety nie utożsamiły się jednak z Radami, uznając je często za twór fasadowy.